795 هزار بار شکر!

مامان خوبم .....

 ٧٩٥ شب کنار هم خوابیدیم . نگاه کردن به تو عبادتم بود و بوسه زدن به دست کوچولوت که وسط دستهام قایمش میکردم ، مسکّن همه خستگی ها و دغدغه های روزانه ام . 

تااااااااااااااا  مهر امسال .

دیشب بابا خیلییییییی دلش کشیده بود  بیای پیشمون بخوابی ؛ بهت گفت : بابا میخوای امشب بیای مهمونمون بشی؟

بلافاصله گفتی : نه ، نمیخوام !!               

نمیدونی چقدر بابا ذوقت رو کرد . طاقت نیاوردو اومد مثل همیشه بغلت کرد و گفت حالا دیگه نمیای، ها ، میکشمت.....

   خدا روشکر که برنامه خوابت هم منظم شده. حالا شب ها زودتر به رختخواب میری و صبح ها هم بین هفت - هفت و نیم بیداری . بعداز ظهر هم شیرین 2ساعت میخوابی . 

 امروز صبح . موقع صبحانه خوردن اولین لقمه رو که بهت دادم ، گفتی :

اینجوری نگو ناراحت میشم ! 

 یه لحظه شکه شدم هر چی هم میگفتم چه جوری دخترم ، مگه من چی گفتم ؛ جوابی نمیدادی . بعد حافظه ام ، که انگار بعد از خودم بیدار شده

، یه تکونی بهم داد و ....  با همه وجود عذر خواهی کردم و تو هم مرتب میگفتی

خواهش میکنم .. خواهش میکنم .

فهمیدم که تو رو صدا کردم دخترم .آخه تو که دخترم نیستی. تو مامان منی.   

یه مامان که شب قبل کلی دخترش رو با ناز و قصه های قشنگ خواب میکنه ، معلومه صبح بیدار شه ببینه دختره  ادعای مامان بودن میکنه ، حالش گرفته میشه دیگه .