بازگشت گودزیلا

واااااااااای خدای من باورم نمیشه بعد از حدود هفت سال برگشتم اینجااااا. 

تو این مدت فقط یکی دوبار سر زدم. ولی رسماً چیزی ننوشتم که حرف دلم باشه

ای خداااااااا چه روزا و شبایی داشتم اینجا به عشق آناهلم. 

تا ساعت 2یا3 نصف شب مینشستم پای تبلت و فقط مینوشتم و گاهی نگاش میکردم و از عشقش لبریز میشدم و باز مینوشتم...

هییییییی. واقعاً گودزیلا شدم. چقدر غرق شدیم آخه. چی ما رو اینهمه دور کرده از خودمون. 

واتساپ و اینستا و تلگرام و.... هیچکدوم صفای وب نوشتن رو نداره. اینجا راااااااحت خودتی. 

الان واقعاً ذوق زده م که برگشتم اینجا. مثل یه دهاتی که بعد از سالها غربت برمیگرده به ولایتش. میره کنار رود، کنار منقل چایی، دم در همسایه هاش....

خوش اوووووووومدم. 😆

نی نی وبلاگ، مرسی که هنوز هستی.😍