اعتراف

راستش یه مدت بود حسابی برا مسواک زدن تنبل شده بودم. فقط شبهاقبل از خواب .  تا اینکه شما رو برا معاینه پیش دندانپرشک کودکان بردیم. هر چند قبلش کلی برات مقدمه چینی کردم که برا دکتر دهنتو باز کن تا ببینه و ... تو هم همشو قبول کردی و چند بار هم با هم تمرین کردیم اما دیگه خوابیدن روی تخت معاینه تو برناممون نبود. معاینه زیاد طول نکشید . اما تو یکریز گریه میکردی . بعدش هم که دکتره داشت برا من و بابا توضیح میداد که نه مشکلی نداره و فقط مسواک رو حتمأ براش بزنید ، شما دست بردار نبودی  و از اینکه دکتر یه چوب بستنی گنده تو دهنت کرده بود و چرخونده بود، شاکی بودی و با صدای بلند گریه میکردی .

جالب اینجاست که از اون روز تا حالا که حدود 3هفته میگذره مسواک زدنت ترک که نشده هیچ، بابا و مامانو هم حسابی راه انداختی . روزی 3بار که تو شاخشه. هر بار میگی مامان مسکاک بزنیم. و حتمأ همون موقع باید با چشمای خودت مسکاک زدن من و بابا رو هم ببینی. (مثل اینکه بهمون شک کردی شاید زیرآبی بزنیم جیگرم)

معمولا یادآوری میکنی که دکتر گبته مسکاک بزنم . دندونم شیرینیه(شیریه)

ماشالله به تو که تو اون سر و صدایی که راه انداخته بودی چه جوری حرفای دکترو ضبط کردی . من که به سختی صداشو میشنیدم قربونت برم من .